Waar waren we gebleven? Kuala Lumpur ingeruild voor Bangkok. Momenteel zitten we in Vietnam dus de hoogste tijd voor een broodnodige update van Thailand, Laos en Cambodja.

Bangkok, hoofdstad van het land van de lach, althans dat beweert men. Wij zien dat toch echt ietsjes anders. Het eerste land waar je wordt uitgescholden op het moment dat je iets weigert te kopen ‘fuck you ladyboy', het land waar men probeert de minister president te verwijderen en een aanzienlijke kans bestaat om op een willekeurig tijdstip in je ballen gegrepen te worden door een meid die klinkt als een kerel (die gaybars in de Filipijnen waren zo gek nog niet). Klinkt beroerd maar gelukkig was het ‘toeristenweek', boffen wij even..

Wat houdt dit precies in? Een tuk-tuk driver rijdt je zo goed als gratis langs alle bezienswaardigheden in Bangkok. Maarrr dan zie je wel een paar plekken die je niet op de kaart hebt aangewezen. Wij zijn de beroerdste niet, we willen best een babbeltje maken met; kleermakers, reisbureaus en de Tourist Authority of Thailand (T.A.T).

Bij laatst genoemde werkt(e) een vriendelijke jongedame, met meer dan 10 jaar ervaring in de toeristenbranche. Ze raadde ons aan, Bangkok zo snel mogelijk te verlaten, naar het noorden te gaan, vooral NIET naar Laos vanwege recente overstromingen, een dure V.I.P. bus terug naar Bangkok terug te nemen, om vervolgens via Bangkok te verdwijnen in Cambodja (uiteraard met V.I.P. bus). Klinkt prijzig? Dat was het ook. De T.A.T-dame dacht hier anders over ‘I've been to your country and paid 60 euro for one night..THAT IS EXPENSIVE'! Hier zijn we het volledig mee eens, maar het ligt niet in onze macht om dit te veranderen. Toen ze door kreeg dat ze aan ons niks kon gaan slijten, barstte de bom. Enkele quotes: ‘I hate tourists, GO TO LAO AND DIE'. Einde gesprek, welkom in Thailand, het land van de lach (we hebben er erg om gelachen en de tuk-tuk was inderdaad gratis).

Gelukkig is de rest van Bangkok anders, zo kan je, als je een willekeurige straat inloopt, 1000 agenten tegenkomen die jurkjes en tasjes aan het shoppen zijn. Zodra je voorbij loopt lachen ze vriendelijk. Als je een andere straat inslaat, in Bangkok, kan je worden uitgenodigd om mee te marcheren naar de Engelse ambassade ‘just for fun' en wees gerust, je zal niet de enige zijn. Kom je beide groepen apart tegen, dan zijn ze heel vriendelijk. Op het moment dat ze elkaar tegenkomen halen ze het 8 uur journaal in Nederland, in Bangkok is alles mogelijk.

Niet alleen buiten wordt geknokt, ook in de ring worden rake klappen uitgedeeld. Nationale volkssport:rellen ehm Muay Thai beter bekend als thaiboxen. De sfeer in het stadium is dubieus, er is van alles gaande op de tribunes, veel gejoel en handgebaren terwijl 2 jongetjes (gewichtsklasse 40 kg) op elkaar staan in te meppen. De andere nationale volkssport: ‘tafeltennis' (en ja ze kunnen echt alles, en dan niet alleen met pingpongballen; scheermesjes, meters lange slingers, en nog veel meer...)

Na bangkok, zijn we naar het noorden getrokken, Chiang Mai. Chiang Mai staat bekend als een uitstekend uitgangspunt om native hilltribes te bezoeken (het is echter de vraag hoe native het nog precies is, ze zijn namelijk erg goed voorbereid op de komst van toeristen). Het bergachtige noorden van Thailand hebben we verkend per scootertje. Op een schuiver van E na, 8 euro schade en een aantal prachtige schaafwonden, genoten van de uitstekende wegen!

Behalve het land van de glimlach, is Thailand het land van de olifant. Het enige probleem is dat de olifant dezelfde rechten heeft als de gemiddelde doorsnee kip (lees: geen rechten). Je kan gerust stellen dat de Thai en de olifant niet in harmonie met elkaar leven. Dit beeld is terug te vinden in het olifanten opvangcentrum even buiten Chiang Mai. Geterroriseerde olifanten kunnen hier tot rust komen.

Na Chiang Mai was Pai aan de beurt. In Pai valt eigenlijk niks te doen. Aangezien er niks te doen valt, valt er ook niks over te schrijven. Tot zover Pai (we hebben Terminator 1 en 2 gezien..)en op naar Chang Khong.

Vanaf Chang Khong zijn we de grens over gestoken naar Laos, om vervolgens per slowboat de Mekong rivier af te zakken naar Luang Prabang. Op deze boot hebben we een Amerikaan, 2 Britse en een Ierse dame ontmoet, waar we onbedoeld samen mee hebben gereisd tot aan Vietnam (dit is waarschijnlijk de oorzaak dat we 3 landen achter liggen met onze web-log).

Laos is something else. De mensen hier leven primitiever dan de ‘natives' in de bergen van Thailand. Het land is verrassend genoeg schoon, communistisch, spot goedkoop, elektriciteit tussen 18.00 en 22.00 en beerlao bezit een monopolie (het is de enige reclame die je daar zult tegenkomen). Vergeleken met hun buurlanden loopt Laos ietwat achter, vermoedelijk door beerlao. Wil je ergens heen, dan zal je eerst op zoek moeten naar de bestuurder die ergens in een hangmat ligt te slapen. De bevolking heeft hier vrede mee en terwijl ze vooral aan het relaxen zijn, wordt er ook hard gewerkt, in plaats van 6 pinautomaten zijn er nu minimaal 10 in het land te vinden.

Een ander belangrijke eigenschap van Laos is de nachtklok. Om half 12 stipt, sluit alles en mag je niet meer op straat zijn. In Luang Prabang hebben ze hier een oplossing voor gevonden, the bowling alley. Zodra dit je de eerste keer wordt aangeboden door een tuk-tuk driver, verwacht je te worden afgezet in een donker steegje waar je nog wat biertjes kan drinken. Wat je vooral niet verwacht is dat je wordt afgezet bij een hypermodern bowlingcentrum waar, voor Laoze maatstaven, een flink feest gaande is. Het zou ons niks verbazen dat de lokale politie meedeelt in de winst, door simpelweg weg te blijven.

Na Luang Prabang, een busrit door een werkelijk schitterende omgeving, aangekomen in Vang Vieng. Hier nader kennis gemaakt met de term tuben. Je wordt een paar kilometer stroomopwaarts gebracht, om vervolgens in een band het stuk terug te ‘tuben'. Onderweg (lees om de 10 meter), word je naar binnen getrokken bij een bar om vervolgens naar de volgende bar te tuben. Na 3 barren (voorzien van touwen waarmee je het water in kan slingeren), 4 uur later, ben je nog geen honderd meter verder. Elk jaar sterven enkele mensen aan het fenomeen tuben. E had een bijna doodervaring toen een beschonken iets (vermoedelijk gewicht 160 kg), met een touw uit de lucht kwam vallen op E's tube. De tweede dag hebben we een kajak gehuurd en voor de verandering wat grotten verkend.

Na Vang Vieng, tijd voor de hoofdstad van Laos. Tja, laten we het maar een dorp noemen. Per scooter zijn we naar het buddhapark gegaan, waar verrassend genoeg een aantal buddha's te vinden zijn. Wat je vooral niet moet doen in Vientienne, een eenrichtingsstraat aan de verkeerde kant inrijden. Meneer agent, ligt in een hangmat verstopt, blanke te spotten die het wagen de straat in te rijden. F dacht een stukje af te snijden maar werd op heterdaad betrapt. Of F en bijrijder wel even mee wouden komen naar het politiebureau om een boete van 70.000 kip te lappen. Een donker steegje, 50.000 kip later (studentenkorting) en een tevreden agent ging de reis weer verder, op naar Pakse. Het openbaar vervoer is elke keer weer een verrassing, deze keer 16 uur lang gezelschap gehad van zakken vol ui of knoflook...

Dit gebied staat bekend om het Bolaven plateau, er zijn veel koffieplantages en watervallen te vinden. Na een dag watervallen, was het plan om de volgende dag in alle vroegte (niet ons idee) nog meer watervallen te gaan bekeken. Na 30 km, per scooter, vonden wij dat er al genoeg water was gevallen, zonder nog maar 1 waterval gezien te hebben, en zijn we weer terug gereden door het vallende water.

Om Laos af te sluiten, 4000 islands. We hebben het dan nog steeds over de Mekong rivier. Ter informatie, deze rivier stroomt van China, door Laos, door Cambodja, Vietnam in. Dit stuk van Laos is Gratis. We hadden al eerder kennis gemaakt met het laagseizoen van Laos ‘Free Beerlao, Free Lao Lao, Free whiskey Lao, Free Lao girls' en ook hier zaten ze te springen om toeristen. De prijs van een appartement aan het water van de Mekong, inclusief hangmat, is belachelijk (1 euro voor 2 personen).

Op deze eilanden voor het eerst weer op een fiets gezeten, op zoek naar de zeldzame Irriwaddy dolfijnen. Geen wonder dat deze beesten bijna uitgestorven zijn, ze zijn lelijk! We hadden niet verwacht dat we ze zouden zien, maar, na een illegale grensovergang naar cambodja, hebben we ze alle 12 gespot.

Over grensovergangen gesproken, hier in het zuiden van Laos bestaat geen officiele grensovergang met Cambodja. Bij deze onofficiele grenspost moet je af en toe onofficiele bedragen betalen, voor onofficiele redenen, om Laos uit te mogen en Cambodja in te komen.

Tot slot Cambodja. In tegenstelling tot Laos, is Cambodja in beweging en dat is te ruiken ook. Bij de eerste busstop, komen vage Filipijnse herinneringen weer boven van bulten afval naast de weg. Ook het verkeer neemt naar aziatische maatstaven een andere vorm aan. 50 chinezen smokkelen in een vrachtwagen? Dat past makkelijk in en op een minibusje samen met 2 scooters en 3 dozijn kippen.

In de hoofdstad, Phnom Penh kom je in aanraking met de dubieze geschiedenis van het land. Van 1975 tot 1979 heerste hier het Khmer rouge regime onder leiding van Pol Pot. Deze verlichte persoon had het idee om de sociale orde om te draaien. Ongeschoolden werden de leiders, en alles en iedereen die ze eigen naam kon spellen, werd vermoord. Iets buiten Phnom Penh zijn de killing fields te vinden. Zoals de naam doet vermoeden, werd hier, tijdens de hoogtijdagen, 300 mensen per dag vermoord en in massagraven gedumpt (1.7 miljoen mensen zijn omgekomen).

De Cambodjanen geven dit stukje geschiedenis op een apart manier weer, verwacht geen feiten te vinden maar er wordt ingespeeld op je emoties. Schedels worden tentoongesteld, bebloede kleding ligt op een bult en ze verontschuldigen zich voor het feit dat er niet meer gruwelijkheden te zien zijn ‘What happened here was more cruel than what the fascists did in Germany'.. Enough said. Als toetje S-21 bezocht, het bijbehorende martelcentrum.

The killing fields zijn niet de hoofdreden om Cambodja te bezoeken, iedereen komt voor het achtste wereldwonder; de perfecte Wat, Angkor Wat. Dit tempelcomplex is echter niet te bewonderen in de buurt van Phnom Penh, op naar Siem Reap.

Volgens de handleiding ‘Angkor Wat for dummies' ,heb je minstens een week nodig om Angkor Wat in al zijn glorie te kunnen bewonderen. Even voor de goede orde, het betreft hier niet 1 tempel, dit was 1000 jaar geleden de hoofdstad van het Khmer Empire. Geloof ons, dit hoeft je geen week te kosten, het kan best in 3 uur....

Na Siem reap, zijn we onze weg weer gegaan met zijn tweeen en bevinden we ons momenteel in Saigon te worstelen met onze chineze visa (er is altijd wel wat met die chineze jongens).

Tot slot de statistieken:
Tuk-tuks naar de KFC genomen.....: SCHAAM

Aantal chineze ambassades bezocht: 3

Aantal nieuwe onderbroeken: 2

Schwarzenegger films gekocht: 3

Bruce films gekocht: 4